Recenzja Dom latających sztyletów

 

Akcja filmu toczy się w IX wieku w chińskim hrabstwie Feng Tian. Dwaj kapitanowie, Leo (Andy Lau) i Jin (Takeshi Kaneshiro) mają w ciągu kilku dni uśmiercić nowego przywódcę "Domu latających sztyletów", którego grupa poważnie zagraża skorumpowanej władzy. Stosując metody Robin Hooda - okradając bogatych możnowładców, a następnie oddając łupy biednym, zjednuje sobie chłopów, podżegając ich do buntu przeciw rządowi. Chcąc więc zdusić powstanie w zarodku, generał nakazuje swym kapitanom działanie, dając im wolną rękę. Policjanci planują wykorzystać do tego celu niewidomą tancerkę Mei (Ziyi Zhang), która jest podobno córką niedawno zabitego, poprzedniego przywódcy "Sztyletów" i zna kryjówkę buntowników. Jednak wraz z rozwojem akcji sytuacja zaczyna się komplikować i nie wszystko jest takie oczywiste jak było na początku.

Kapitanowie postanawiają użyć Mei jako przynęty, która doprowadzi ich do przywódcy organizacji. Pomiędzy niewidomą dziewczyną a Jinem powoli rodzi się uczucie.

Jest to najdziwniejsza zakazana historia miłosna, jaką miałam przyjemność obejrzeć. Główni bohaterowie znajdują się po dwóch stronach konfliktu, ale jak zauważa Jin, są jedynie pionkami w grze potężniejszych od siebie.

Niesamowita jest scena, w której Mei tańczy dla kapitanów, popisując się niezwykłą gracją.

Film pełen jest nieoczekiwanych zwrotów akcji oraz imponujących scen walk toczonych w pięknej leśnej scenerii oraz podczas śnieżycy.

Ocena: 5/5