Recenzja Agami. Syn wody - Gu ByeongMo

 

Po serii tragicznych wydarzeń mężczyzna skacze do jeziora, trzymając w ramionach synka. Ojciec ginie, lecz chłopiec przeżywa – jego ciało się zmienia, a za uszami wyrastają mu skrzela. Ocalony przez staruszka, Gon dorasta w ukryciu, ucząc się samotności i lęku przed światem, który nie akceptuje inności.

Życie Gona splata się z losem surowego, lecz troskliwego Ganghy oraz Haeryu, którą ocalił przed utonięciem. Gdy po latach kobieta próbuje odnaleźć swojego tajemniczego wybawcę, jej poszukiwania prowadzą do historii pełnej bólu, przemocy i nadziei.

"Agami. Syn wody" to historia, w której realizm splata sie z magią. Napisana jest poetyckim językiem, a jej klimat jest niepokojący i melancholijny.

Nie da się nie polubić Gona, który jest bardzo niewinny, naiwny i prostoduszny. Jednak jego odmienny wygląd sprawia, że jest wykluczony ze społeczeństwa. Trudno nie zadumać się nad jego losem oraz niesprawiedliwym światem, w jakim przyszło nam żyć. 

To opowieść o dojrzewaniu, akceptacji (tudzież jej braku), uzależnieniach oraz relacjach międzyludzkich. 

Książkę czyta się błyskowicznie mimo dość przytłoczającego nastroju. Skłania również do refleksji nad przemijaniem i odrzuceniem społecznym. 

Ocena: 4,5/5