Recenzja Pachinko - Min Jin Lee

 Pachinko to książka, którą poleciła mi siostra, proponując żebym napisała krótką recenzje. Słowem klucz jest tutaj „krótką”. A więc zapraszam do czytania.

Pachinko to saga napisana przez Min Jin Lee, której akcja toczy się w latach 1910-1989. Z samego początku historia toczyła się szybko, nawet zbyt szybko. Zastanawiający był brak analizy psychologicznej postaci bowiem momentami odnosiło się wrażenie, że losy rodziny są tłem dla wydarzeń historycznych a nie odwrotnie. Wraz z rozwojem akcji proporcje te się na szczęście odwróciły. 

Podobało mi się, że okazało się, iż charaktery postaci nie były jednowymiarowe. Zastanawiała mnie zwłaszcza kreacja Hansu – zamożnego Koreańczyka, mogącego uchodzić za Japończyka; mającego powiązania z japońską mafią. Przemilczawszy  fakt, że jest żonaty z trójką dzieci, uwiódł on Sunję, która zaszła w ciążę. Gdy ta zerwała z nim kontakty, w tajemnicy jej pomagał, najwyraźniej mając silne poczucie odpowiedzialności. 

W książce nie brak rozważań na temat tożsamości narodowej; bohaterowie przeżywają egzystencjonalne rozterki. Prezentuje ona również różne postawy Koreańczyków wobec japońskiego okupanta. Porusza problemy zainichi – Koreańczyków urodzonych i mieszkających w Japonii, często nie znających nawet koreańskiego. Opowieść  przesycona jest pesymizmem; postacie zmagają się  z biedą, chorują i umierają, nie zawsze śmiercią naturalną. Ten poruszający utwór jest wyrzutem sumienia Japończyków, ukazuje niesprawiedliwe traktowanie Koreańczyków w Kraju Kwitnącej Wiśni. Jednocześnie książka nie uogólnia postawy całego narodu japońskiego. Niektórzy Japończycy przedstawieni są w pozytywnym świetle. 

Mogę z całą pewnością stwierdzić, że warto poświęcić czas na lekturę Pachinko. 

Ocena: 5/5