Recenzje koreańskich dram - część 14

 Zapraszam do zapoznania się z recenzjami dram, w których głowną rolę odegrał Kim Soo Hyun.

The Moon That Embraces The Sun

The Moon That Embraces The Sun to sageuk czyli drama historyczna, będąca adaptacją bestsellerowej powieści o tym samym tytule. Opowiada historię miłości fikcyjnego króla z epoki Joseon i jego oblubienicy. 

Pierwsze sześć odcinków poświęcone jest nastoletnim czasom głównych bohaterów, w których to zakochują się oni w sobie. Młodzi aktorzy zachywcili mnie swoim aktorstwem, z kolei później Han Ga In rozczarowała mnie brakiem ekspresji na twarzy. Sytuację ratował KIm Soo Hyun, którego sceny w sali pałacowej, w czasie których beształ ministrów, wbijały mnie w fotel.

Drama zawiera w sobie domieszkę fantasy bowiem w dworskie intrygi zamieszane są szamanki raz po raz rzucające swoje uroki.

Ocena: 4,2/5

Dream High

Drama opowiada historię szóstki licealistów, która uczęszcza do prestiżowej szkoły śpiewu i tańca – Liceum Artystycznego Kirin. Go Hye Mi specjalizowała się w muzyce klasycznej, ale musi zrezygnować ze swoich marzeń, aby spłacić dług ojca. Zmuszona, by stawić się na przesłuchanie do Liceum Artystycznego Kirin, nieoczekiwanie doznaje pierwszej porażki w życiu – nie zostaje przyjęta do szkoły. Okazuje się jednak, że dyrektor placówki postanawia przyjąć trzech uczniów na specjalnych warunkach. Wśród nich jest Hye Mi. Oprócz niej dołączają także: Jin Gook, który przyciąga kłopoty i ukrywa, iż jest synem polityka, oraz Sam Dong, który myśli, że Hye Mi podkochuje się w nim, gdyż ściągnęła go do tej szkoły. Cała trójka trafia do najgorszej klasy i nie ma prawa uczęszczać na śpiew i taniec. Jak potoczą się losy uczniów, którzy muszą się zmagać z przeciwnościami losu oraz niecodziennymi problemami?

Drama zawiera w sobie dwie zagadki: który z bohaterów jest zdobywcą nagrody Grammy oraz w kim kocha się główna bohaterka. Muszę się pochwalić, iż na pierwsze pytanie udzieliłam prawidłowej odpowiedzi.

Jest to lekka i przyjemna drama. Jedynym minusem są występy głównych bohaterów, które były słabe jak na dranę muzyczną.

Ocena: 4,3/5

You Who Came From The Stars

W wyniku katastrofy statku kosmicznego na planecie Ziemia ląduje OBCY. Trafia na ląd zwany Joseon. Obcy posiada supermoce – niczym Superman, jednakże gardzi słabo rozwiniętym rodzajem ludzkim. Po 400 latach życia na Ziemi spotyka gwiazdę hallyu i wtedy zaczyna gotować mu się jego kosmiczna krew. Niestety gwiazda ma już narzeczonego, ale co to za problem dla kosmity, któremu buzują hormony?

To znakomita komediowa drama, w której główna para bohaterów tworzy ze sobą niesamowitą chemię. Jun Ji Hyun jest wręcz przezebawna w niektótych scenach.

You Who Came From The Stars to świetna drama w swoim gatunku.

Ocena: 4,5/5

 One Ordinary Day

Pewnego dnia, niczym nie wyróżniający się student, zostaje oskarżony o morderstwo kobiety. Nikt nie wierzy w jego niewinność prócz podrzędnego adwokata, który postanawia go bronić przed okrutnym systemem prawnym.

Z niecierpliwością czekałam na tą dramę, bo gra w niej mój ulubiony koreański aktor - Kim Soo Hyun. Miałam wielkie oczekiwania wobec tego serialu, dlatego trochę się rozczarowałam. One Ordinary Day to dobra, choć nie nadzwyczajna w swoim gatunku drama. Przypomina zachodnie produkcje, bowiem oparta jest na brytyjskim serialu „Criminal Justice”. 

Zaczęłam ją oglądać z powodu Kim Soo Hyuna, ale show skradł tajemniczy Ji Tae, więzień, który znajdował się na szczycie łańcucha pokarmowego w zakładzie karnym.

Ocena: 4/5

It’s Okay Not To Be Okay

Jest to ciepła drama o Moon Kang Tae, który jest pracownikiem szpitala psychiatrycznego i opiekuje się starszym bratem chorym na autyzm. Jego ścieżki krzyżują się z Ko Moon Young, arogancką autorką książek dla dzieci, która powzięła zamiar, iż zdobędzie serce Kang Tae.

Drama ma bajeczny, momentami groteskowy klimat. Poza tym nie można nie zauważyć doskonałej chemii między głównymi bohaterami. Oprócz tego serial obfituje w ciekawe postacie drugoplanowe np. chory na autyzm brak Kang Tea czy syn polityka. Akcja toczy się w idealnym tempie; jest czas na zgłębienie motywacji bohaterów, a jednocześnie nie dłuży się.

Lubię ścieżkę dźwiękową – zwłaszcza utwór In Silence. 

Podoba mi się również przekaz dramy  - o tym, że w porządku jest mieć swoje słabości.

Ocena: 5/5