Recenzja Tęczujący popiół - Sheng Keyi

 

Główną bohaterką powieści jest Yao Minzhu, dziennikarka przyjeżdżająca do miasteczka zwanego Ewangelią. Powstało ono sztucznie, z trzynastu plemion, które zostały wykorzenione ze swoich zwyczajów, a ludzie zmienili się w takie same, odarte z tożsamości jednostki. Noszą jednakowe ubrania, wyznają tą samą religię.

W zamyśle miasteczko miało być krainą mlekiem i miodem płynącą, ale utopia nie trwała długo.

Dziennikarka rozmawia z mieszkańcami, by ustalić prawdę stojącą za wywołaniem głodu w miasteczku. Poznajemy szokujące praktyki mieszkańców jak na przykład akty kanibalizmu.

Prawdę mówiąć przez pierwsze 30 stron nie rozumiałam fabuły. Było zbyt dużo postaci, które ciężko mi było spamiętać, jednak z każdym rozdziałem opowieść podobała mi się coraz bardziej.

Sheng Keyi w doskonały spoósb operuje abstrakcją, absurdem i groteską.

Narracja prowadzona jest głównie z perspektywy Yao Minzhu, jednak są też wyjątki - autorka oddaje głos psu oraz knurowi.

Jest to wcale nie tak subtelna krytyka komunizmu i totalitaryzmu. Przedstawia takie zdarzenia jak kontrola urodzeń w Chinach czy opłacanie pisarzy, którzy wychwalają ustrój w którym przyszło im żyć.

Nic dziwnego, że ta pozycja jest zakazana w Państwie Środka.

To książka, która zmusza do refleksji i na długo zapadnie mi w pamięć.

Ocena: 4,5/5