Recenzja Ordinary person

 Na początku chciałabym podziękować wszystkim życzącym zdrowia mojej kotce. Miałpka czuje się już lepiej :)

A teraz, bez zbędnego przedłużania, zapraszam na recenzję.

Sung Jin jest detektywem wydziału zabójstw. Mężczyzna nigdy nie marzył o wielkich rzeczach i wiódł proste życie ze swoją żoną i synem. Pewnego dnia łapie on seryjnego mordercę Tae Sunga i tak zostaje uwikłany w sekretną akcję prowadzoną przez dyrektora agencji wywiadowczej Gyu Nama. Wtedy to reporter Jae Jin mówi Sung Jinowi, że sprawa Tae Sunga jest podejrzana i każe mu się wycofać. Jednakże Sung Jin nie ma innego wyboru, gdyż potrzebuje pieniędzy na operację syna. Czy mężczyzna wplątał się w coś niebezpiecznego? 

Ordinary person to kryminał, mający miejsce w latach osiemdziesiątych, któremu jednak wiele brakuje do bycia dobrym. Przede wszystkim akcja wlecze się w połowie filmu, by - na szczęście - przyśpieszyć w końcówce. Ta produkcja nie trzyma w napięciu i gdyby nie zakończenie, które zawierało mały zwrot akcji, żałowałabym straconego czasu na obejrzenie jej.

Film przedstawia skorumpowaną i pełną matactw oraz intryg Koreę Południową. Przesłanie jednak podobało mi się - otóż ta machina zła może być obalona przez zwykłych ludzi.

Aktorzy świetnie odegrali swoje role, będąc jednym z niewielu pozytywów. Opócz tego podobał mi się klimat produkcji, stroje bohaterów oraz sceneria. Na końcu nawet się wzruszyłam. Była tam jedna scena, kórej nie zrozumiałabym, gdybym nie przeczytała kilku książek o historii Korei. Chodzi mi o zrzucanie papieru toaletowego protestującym ludziom. Byli oni traktowani przez policję gazem łzawiącym, a papier miał służyć do otarcia oczu, przynosząc niewysłowioną ulgę.

Jeśli ktoś lubi kryminały z domieszką historii w tle, polecam ten film, który można obejrzeć na dramaqueen.

Ocena: 4/5